ขี้ขุย หมายถึง ดู ขี้ควาย.
ดู ตะเข็บ ๑.
ดูใน ขี้.
น. (๑) ชื่อไม้พุ่มชนิด Urena lobata L. ในวงศ์ Malvaceae ดอกสีชมพูผลมีขนปลายเงี่ยงคลุม. (๒) ดู กระชับ ๑.
น. สารซึ่งตัวครั่งผลิตออกมาหุ้มลําตัว ประกอบด้วยชันเป็นส่วนใหญ่ ไข และสารสีแดง.
น. ชื่อปลาทะเลชนิด Polycaulus uranoscopus ในวงศ์ Synanceiidaeตัวแบนข้างเล็กน้อย หัวสั้น ปากกว้างเชิดขึ้น ลําตัวมีรอยด่างสีนํ้าตาล มักมีจุดขาวประปราย ขอบครีบเป็นสีดําคลํ้า เงี่ยงมีพิษซ่อนตัวอยู่ตามซอกหินหรือพื้นท้องทะเล, ขี้ขุย ก็เรียก.
(ปาก) น. ซี่โครง.
(แบบ) ว. สิ้นไป เช่น ถั่นคํ่าขีณะแล้ว. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์). (ป.).